Pod koniec lipca trafiłam do dentysty z bólem zęba. Okazało się, że mam ropny stan zapalny przyzębia. Lekarz oczyścił to miejsce, zaordynował maść z Metronidazolu i wysłał mnie do domu. Smarowałam zęby i dziąsła przez kilka dni, ale stan się nie poprawiał. Wróciłam więc do gabinetu. Była środa. Okazało się, że mój dentysta ma następnego dnia lecieć na kilka dni za granicę. Ponieważ bał się, że podczas jego nieobecności mogę poczuć się gorzej, przepisał mi końską dawkę Metronidazolu, tym…Continue reading Przełom

Jestem tu i teraz. Żyję w czasach pandemii z bardzo ograniczoną możliwością kontaktu ze służbą zdrowia, pochłoniętą obecnie próbą ogarnięcia sytuacji związanej z rosnącą liczbą chorych na Covid-19. Chciałabym skonsultować się ze specjalistą z Bydgoszczy, bo parę osób mi go poleciło. Chciałabym odbyć hospitalizację w Trójmieście, którą mam obiecaną po wyciszeniu obecnej sytuacji w szpitalach. Tam obiecano mi szerszą diagnostykę, powiedziano, że mają pomysł na zdiagnozowanie polineuropatii. Jednak tu i teraz żyć jest bardzo ciężko. W czasach totalnej izolacji…Continue reading Przyszłość

W jednej z wiadomości ktoś zapytał czy nauczyłam się żyć z bólem? Odpowiem krótko: – To chyba niemożliwe. Oczywiście w miarę upływu czasu człowiek przyzwyczaja się się do wielu rzeczy. Ja nauczyłam się funkcjonować nafaszerowana trammalem i z bólem, ale do pewnego poziomu. Pracuję, maluję, piszę łykając takie dawki trammalu, przy których normalny człowiek leżałby pokotem i spał.  Ja pracuję. Do tego jakoś można się przyzwyczaić. Mogę opanować ból podczas rozmowy z klientem, z rodzicami czy z dzieckiem. To ostatnie jest zresztą…Continue reading Nauczyć się żyć… z bólem